عصر روز دوشنبه مورخ ۱۶ مرداد ۱۴۰۲ به دنبال اطلاع خانم سرکار شریفی مدیر بیمارستان و آقای سالار شریفیان(همکار محترم انتظامات مرکز) وارد بیمارستان شدم و توانستم صحنه‌ای بسیار نوستالژیک و خاطره‌انگیز رو برای همشهریان عزیزم ثبت کنم. این صحنه بی‌نظیر چیزی نبود جز حضور دکتر نظیربیگ یکی از پزشکان هندی شاغل در اورژانس و زایشگاه بادرود (هم‌دوره دکتر یوگا و دکتر رِدی و ... - دهه شصت) بعداز بیش از چهل سال به همراه خانواده در بیمارستان فاطمیه بادرود. از نکات جالب این سفر این بود که ایشان و همسرشان همچنان کم‌وبیش زبان بادرودی را متوجه می‌شدند و جویای احوال همکاران و کارمندان آن دوره بودند.
از دکتر نظیربیگ هدفش را از حضور در بیمارستان پرسیدم و وی در پاسخ گفت: خواستم به پسرم رضا که در تصویر ملاحظه می‌کنید و روزهای پایانی تحصیلش در اخذ فلوشیپ جراحی ستون فقرات را می‌گذراند، اولین بیمارستانی که به مردم خدمت کردم را نشان بدهم و بعلاوه با خودم گفتم این انصاف نیست که در ایران باشم و به دیدن بادرود نروم، شهری که انصافاً مردمانش اینهمه خونگرم بوده و همیشه لطفشون در طول کل شبانه‌روز شامل حالم بود. چند عکس یادگاری ثبت کردم و ...
محمد کرامت مسئول روابط عمومی بیمارستان فاطمیه بادرود
۱۶ مرداد ۱۴۰۲
ساعت ۶ بعدازظهر
